Większość autorów lepsze wyniki jednoetapowej implantacji uzyskiwała w żuchwie niż w szczęce. Hwan i wsp., dzięki zastosowaniu wszczepów Sargon, mających specjalne mechaniczne zakotwiczenia, lepsze wyniki uzyskali w szczęce. Przez okres obserwacji trwający 40 miesięcy przetrwało 96% wszczepów w szczęce i 94,8% w żuchwie. Wszczepy umieszczone w świeżych zębodołach, bezpośrednio po ekstrakcji zębów, przetrwały w 98,9%.
Coraz częściej są również opisywane metody postępowania i ich wyniki we wczesnym lub natychmiastowym obciążaniu całkowitych protez typu overdenture łub protez stałych czy osadzonych na stałe.
Fenlon i wsp., u 16 pacjentów mających kłopoty z użytkowaniem dolnych całkowitych protez, wprowadzili w odcinku między otworami bródkowymi po dwa wszczepy, zamykając je łącznikami gojącymi. Protezy w okolicy wszczepów zostały podścielone miękkim tworzywem. Po okresie 3 miesięcy łączniki gojące zamieniono na zaczepy kulowe i wykonano nowe protezy. U sześciu pacjentów w ciągu dwóch lat utracono jeden lub obydwa wszczepy. W konsekwencji autorzy stwierdzają, że jednoetapowe postępowanie powoduje większy procent niepowodzeń, jednak znacznie podnosi komfort użytkowania protez. Najczęściej stosowaną metodą jednoetapowego postępowania chirurgicznego i natychmiastowego obciążania wszczepów w przypadkach dolnych overdenture było wprowadzenie dwóch lub czterech wszczepów i połączenie ich belką, która równocześnie pełniła rolę szyny stabilizującej.
Jednak ze względu na konfigurację wyrostka zębodołowego żuchwy (kształt paraboli) nie zawsze jest to możliwe. May i Romanos proponują inne rozwiązanie. Polega ono na umieszczeniu czterech wszczepów w przestrzeni między otworami bródkowymi, zainstalowaniu na nich koron stożkowych, wykonaniu korespondujących z koronami zagłębień w dotychczas użytkowanej protezie, a następnie podścieleniu tych miejsc szybkopolimerem. Umożliwia to natychmiastowe obciążenia wszczepów, a równocześnie proteza spełnia rolę szyny zespalającej wszczepy.
W okresie ostatnich kilku lat problem wczesnego lub natychmiastowego obciążenia stal się tematem wielu publikacji zarówno eksperymentalnych, jak i klinicznych (De Smet i wsp., 2005), Nkenke i Fenner, 2006, Vandam-me i wsp., 2007, Chiapasco i wsp., Fürst i wsp., 2007). De Smet badał reakcję kostną wokół obciążonych i nieobciążonych wszczepów śródkostnych u świnek morskich po tygodniu od zainstalowania. Obciążone implanty wykazywały zmniejszoną stabilność przez pierwsze 3 tygodnie, aby następnie po 6 tygodniach osiągnąć taką samą stabilność jak wszczepy kontrolne. Vandamme w badaniach na królikach po 12 tygodniach obciążania stwierdził lepszą mineralizację kostną niż po 6 tygodniach. We wnioskach podkreślił, że natychmiastowe obciążenie ma korzystny wpływ na formowanie się kości wokół wszczepów.
Nkenke i Fenner na podstawie własnych obserwacji oraz ponad 60 cytowanych pozycji piśmiennictwa uważają, że natychmiastowe obciążenie wszczepów daje dobre wyniki, ale konieczne są dalsze obiektywne badania.
Chiapasco i wsp. zrekonstruowali zanikły wyrostek w odcinku przednim żuchwy przeszczepem wielowarstwowym kości ze sklepienia czaszki i następnie po okresie od 5 do 8 miesięcy wprowadzili wszczepy, które zostały natychmiast obciążone. Po roku przetrwało 100%, a po 3 latach 97,5% wszczepionych implantów.
Natychmiast lub wcześnie obciążane są zarówno wszczepy zainstalowane w wygojonej kości, jak i w świeżych zębodołach, bezpośrednio po usunięciu zębów. Jak wynika z dostępnego piśmiennictwa, efekty są zbliżone. Według Coopera instalowanie wszczepu w zębodole natychmiast po usunięciu zęba jest obarczone większym ryzykiem niż instalowanie metodą konwencjonalną. Usunięcie zęba powoduje uraz w tkankach go otaczających, a pierwotna stabilizacja, jak również możliwości natychmiastowego obciążenia są znacznie ograniczone. Jednak dalej stwierdza, że postępowanie natychmiastowe przynosi wiele korzyści, z których za najważniejsze uważa przyspieszenie procesu osseointegracji i dlatego zaleca stosowanie wszczepów bio-aktywnych. W konkluzji dodaje, że podane wyżej postępowanie wymaga dalszych wieloletnich badań i obserwacji klinicznych.